پلاستیک تخریب پذیر

پلاستیک تجزیه پذیر:

پلاستیک تجزیه پذیر پلاستیکی است که به طور طبیعی در محیط تجزیه می شود و در نتیجه نسبت به پلاستیک های سنتی کمتر برای محیط زیست ضرر دارند. پلاستیک های زیست تخریب پذیر را می توان از پلاستیک های زیست محیطی دانست که پلاستیک های ساخته شده از مواد اولیه تجزیه پذیر هستند. به طور کلی می توان گفت دو نوع پلاستیک تجزیه پذیر داریم که به صورت جامد  و یا نرم و قابل تزریق هستند. شکل های جامد این مواد معمولاً برای ظرف غذا ، کیسه های پلاستیکی و بطری های آب کاربرد دارد.

ساخت پلاستیک زیست تخریب پذیر:

پلاستیک های قابل تجزیه از مواد گیاهی ساخته می شوند که شامل روغن ذرت، پوست پرتقال، نشاسته و غیره می باشند.در صورتی که پلاستیک های قدیمی و سنتی از مواد شیمیایی ساخته می شود و برای محیط زیست بسیار خطرناک هستند. فرایند ساخت پلاستیک های تخریب پذیر با ذوب شدن مواد اولیه موردنظر شروع می شود. سپس آن مواد را درون قالب های مختلف و مورد نظر ریخته و ظروف مورد نیاز را تولید می کنند.

تفاوت پلاستیک های معمولی و پلاستیک های تجزیه پذیر:

در مواد تشکیل دهنده پلاستیک های معمولی مقداری کربن وجود دارد و این پلاستیک ها آن را در خود نگه می دارند و هنگامی که دفع و شروع به تجزیه می شوند کربن را در محیط آزاد می کنند در حالی که پلاستیک های تجزیه پذیر کربن آزاد نمی کنند زیرا هیچ کربنی در فرایند تولید آن ها وجود ندارد بنابراین هیچ ضرر و آسیبی به محیط زیست وارد نمی کنند شایان ذکر است که علاوه بر کربن این پلاستیک های سنتی در زمان تخریب و تجزیه متان و سایر آلاینده ها را نیز رها می کنند که این موضوع بسیار مهم و قابل تامل می باشد. در حالی که پلاستیک های تخریب پذیر توسط باکتری هایی که به طور طبیعی وجود دارند تجزیه می شوند و می توان گفت علاوه بر اینکه مضر نمی باشند برای محیط زیست مفید خواهند بود.

مزایا و معایب پلاستیک های تخریب پذیر:

 پلاستیک های تخریب پذیر اشکالاتی دارند برای نمونه آنها تجزیه نمی شوند مگر اینکه به صورت صحیح از بین بروند بنابراین اگر آنها را در محل دفن زباله‌های دیگر بریزید و با سایر زباله‌ها قاطی شود به درستی تجزیه نخواهند شد و این مسئله مهم باید توسط مردم جدی گرفته و بدان اهمیت بدهند.

جالب است بدانید برخی از مواد تخریب پذیر حاوی تکه های کوچکی از فلز هستند و بزرگترین نگرانی در این زمینه این موضوع است ، هنگامی که پلاستیک های تخریب پذیر تجزیه می شوند این فلزات وارد محیط خواهند شد اما با همه ی این نگرانی‌ها هیچ مدرک مهمی مبنی بر ایجاد مشکلات مهم و اساسی وجود ندارد و این یکی از بزرگترین مزایا محسوب می شود و ما می توانیم این پلاستیک ها را جایگزین پلاستیک های سنتی قرار دهیم